Verbum

леваміцэці́н

(ад лац. laevus = левы + гр. mykes, -etos = грыб)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які прымяняюць пры брушным тыфе, дызентэрыі і іншых хваробах.

лева́нт

(іт. Levante = Усход)

1) уст. агульная назва краін, размешчаных на ўсх. узбярэжжы Міжземнага мора;

2) усходні вецер на Міжземным, Чорным і Азоўскім морах.

леванці́н

(фр. levantine)

шаўковая тканіна з косым перапляценнем, з якой шыюць блузкі, робяць падкладкі і інш.

левары́н

(ад лац. levor, -oris = роўнасць, гладкасць)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які прымяняюць пры кандыдамікозах.

левейлу́ла

(н.-лац. leveillula)

сумчаты грыб сям. мучніста-расяных, які развіваецца на травяністых раслінах і дрэвах.

ле́велеры

(англ. levellers)

радыкальна-дэмакратычная палітычная групоўка ў Англіі ў перыяд буржуазнай рэвалюцыі 17 ст., якая выступала за ўстанаўленне рэспублікі, правядзенне сацыяльных рэформ.

левіра́т

(ад лац. levir = швагер)

звычай некаторых народаў, паводле якога ўдава мае магчымасць (ці нават абавязана) выйсці замуж за брата нябожчыка-мужа.

левіта́цыя

(лац. levitatio = падыманне)

магічны спосаб пераадолення зямнога прыцяжэння (напр. падыманне ўласнага цела намаганнем волі, палёты ў сне і г.д.).

левіяфа́н

(ст.-яўр. liwjāthān)

1) вялікае марское страшыдла, аб якім гаворыцца ў Бібліі;

2) перан. нешта велізарнае, страшнае.

левулёза

(ад лац. laevus = левы)

тое, што і фруктоза.