Verbum

фено́лаг

(ад феналогія)

спецыяліст у галіне феналогіі.

фенолфталеі́н

[ад фенол + (на)фталін]

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў аналітычнай хіміі як індыкатар, у медыцыне як слабіцельнае.

фено́лы

(ад гр. phaino = асвятляю + -ол)

арганічныя злучэнні, вытворныя бензолу ў выніку замены атама вадароду ў бензольным ядры гідраксілам (карболавая кіслата, гідрахінон і інш.); выкарыстоўваюцца для дэзінфекцыі, пры вырабе сінтэтычных смолаў, выбуховых рэчываў.

фено́мен

(гр. phainomenon = тое, што з’яўляецца)

1) выключная, рэдкая, незвычайная з’ява; выключны ў якіх-н. адносінах чалавек;

2) у ідэалістычнай філасофіі тое, што дадзена ў пачуццях і не дасягаецца розумам;

3) філасофскае паняцце, якое абазначае з’яву, дадзеную нам у вопыце, пачуццёвым пазнанні.

фе́нхель

(ням. Fenchel, ад лац. foeniculum = кроп)

травяністая расліна сям. парасонавых з перыста-рассечаным лісцем і дробнымі жоўтымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і, Крыме, на Каўказе і ў Сярэд. Азіі; на Беларусі культывуецца як лекавая.

фео́д

(с.-лац. feodum, ад ст.-в.-ням. fëhu-ôd = маёмасць)

зямля, пасада або даход, які ў сярэдневяковай Еўропе атрымліваў васал ад сеньёра як спадчыннае ўладанне за ваенную ці адміністратыўную службу.

фера-

(лац. ferrum = жалеза)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «жалеза», «жалезны».

ферабо́р

(ад фера- + бор)

сплаў жалеза з борам, які выкарыстоўваецца пры вырабе сталі з меншым змяшчэннем у ёй кіслароду.

феравальфра́м

(ад фера- + вальфрам)

сплаў жалеза з вальфрамам, які выкарыстоўваецца пры вырабе інструментальных і некаторых канструкцыйных сталей.

феравана́дый

(ад фера- + ванадый)

сплаў жалеза з ванадыем, які выкарыстоўваецца ў якасці дамешку пры вырабе леправаных (гл. легіраваць) сталей.