Verbum

палата́льны

(н.-лац. palatalis)

лінгв. які падпаў пад палаталізацыю, мяккі (аб зычных гуках).

палафі́ты

(іт. palafitte)

асобныя будынкі або цэлыя паселішчы, пабудаваныя на сваях па́лях з драўляным памостам над вадою або балотам.

пала́ц

(польск. pałac < іт. palazzo, ад лац. palatium = палац)

1) вялікі, раскошны будынак, дзе пастаянна знаходзіцца цар, кароль, кіраўнік дзяржавы;

2) вялікі будынак грамадскага прызначэння, які вылучаецца сваёй архітэктурай.

пала́ш

(польск. pałasz, ад венг. pallos)

халодная зброя з доўгім прамым лязом, вострым з абодвух бакоў.

палеа-

(гр. palaios = старажытны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «старажытны», «даўні».

палеаантрапало́гія

(ад палеа- + антрапалогія)

раздзел антрапалогіі, які вывучае выкапнёвыя рэшткі чалавека.

палеаантрапо́лаг

(ад палеа- + антраполаг)

спецыяліст у галіне палеантрапалогіі.

палеаа́нтрапы

(ад палеа- + -антрап)

прадстаўнікі другой ступені ў эвалюцыі чалавека, якія змянілі архантрапаў і папярэднічалі неаантрапам.

палеабата́ніка

(ад палеа- + батаніка)

раздзел палеанталогіі, які вывучае выкапнёвыя расліны.

палеабіягеагра́фія

(ад палеа- + біягеаграфія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае заканамернасці прасторавага рассялення арганізмаў у геалагічным мінулым.