Verbum

сіно́німы

(гр. synonimos = аднайменны)

словы, блізкія па значэнню, але розныя па гучанню (напр. «работа» і «праца»).

сіно́псіс

(гр. synopsis = агляд)

1) зборнік звестак, нататак па якому-н. пытанню; зборнік тлумачэнняў рэлігійных твораў;

2) уст. звод розных поглядаў па якому-н. пытанню.

сіно́птык

(ад сіноптыка)

спецыяліст у галіне сіноптыкі.

сіно́птыка

(гр. synoptikos = які ахоплівае вокам)

раздзел метэаралогіі, які вывучае працэсы фарміравання надвор’я з мэтай яго прадказвання.

сінсарко́з

(ад гр. syn = разам + sarks = мяса)

злучэнне касцей пры дапамозе папярочна-паласатых мышцаў.

сінта́гма

(гр. syntagma = літар. нешта аб’яднанае)

лінгв. інтанацыйна і рытмічна арганізаваная група слоў з адносна закончаным сэнсам.

сінтаі́зм

(ад яп. sinto = дарога багоў)

пашыраная ў Японіі рэлігія, у аснове якой ляжыць культ прыроды і продкаў.

сі́нтаксіс

(гр. syntaksis)

спосабы спалучэння слоў у словазлучэнні і сказы, а таксама раздзел граматыкі, які вывучае гэтую частку моўнай сістэмы.

сінтаксо́н

(ад гр. syn = разам + таксон)

адзінка любога рангу пры класіфікацыі расліннасці.

сінта́ктыка

(гр. syntaktikos = які парадкуе)

раздзел семіётыкі, які вывучае сінтаксіс розных знакавых сістэм.