Verbum

сімфі́зіс

(гр. symphysis = зрашчэнне)

косці, якія зрасліся (напр. косці, што ўваходзяць у пояс задніх канечнасцей).

сімфі́лы

(н.-лац. symphyla)

клас мнаганожак, якія пашыраны на ўсіх кантынентах, апрача Антарктыды; жывяцца гніючымі расліннымі рэшткамі.

сімфо́нія

(гр. symphonia = сугучча)

1) вялікі музычны твор для аркестра, звычайна з 3—4 частак, якія адрозніваюцца адна ад другой характарам музыкі і тэмпам;

2) перан. гарманічнае спалучэнне гукаў, фарбаў і інш.

сінаго́га

(гр. synagoge = сход)

яўрэйскі малітоўны дом.

сінада́льны

(п.-лац. synodalis, ад гр. synodos = сход)

які адносіцца да сінода, належыць сіноду.

сінады́чны

(гр. synodikos)

які мае адносіны да бачнага на небе размяшчэння нябесных целаў адносна Сонца і адносна адзін аднаго;

с. месяц — прамежак часу паміж паслядоўнымі аднайменнымі фазамі Месяца (роўны 29,53 сутак).

сінайкі́зм

(гр. synoikismos)

аб’яднанне некалькіх старажытнагрэчаскіх пасяленняў або гарадоў у адзін поліс у сувязі з узнікненнем класавага грамадства і станаўленнем дзяржавы.

сінайкі́я

(гр. synoikia = сумеснае жыццё)

сумеснае пражыванне двух арганізмаў розных відаў, карыснае для аднаго і нейтральнае для другога.

сінакса́ль

[ад сін(тэз) + акс(ід) + ал(юміній)]

керамічны матэрыял на аснове вокісу алюмінію.

сінакса́рый, сінакса́р

(гр. synaksarion = збор)

збор жыцій святых.