Verbum

сала́та

(польск. salata, ад іт. insalata)

1) агародная расліна роду латук сям. складанакветных, пашыраная ў розных кліматычных зонах, лісце якой сырым ужываецца ў ежу;

2) халодная страва з лісця гэтай расліны або з любой нарэзанай гародніны, часам з дабаўленнем мяса, рыбы з прыправай.

салда́т

(ням. Soldat)

1) радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска;

2) ваеннаслужачы наогул;

3) перан. той, хто аддана служыць якой-н. справе.

саленасто́ма

(н.-лац. solenostoma)

пячоначны мох сям. юнгерманіевых, які расце на вільготнай гліністай, пясчанай і глеіста-пясчанай глебах, па краях канаў, берагах ручаёў, абапал дарог.

саленацы́ты

(ад гр. solen = канал, трубка + -цыты)

зорчатыя клеткі з доўгімі ўнутранымі раснічкамі, якія замыкаюць протанефрыдыі.

салено́ід

(ад гр. solen = трубка + -оід)

драцяная спіраль, наматаная на стрыжань, вакол якой пры прапусканні электрычнага току ўтвараецца магнітнае поле.

сале́п

(ням. Salep, ад ар. sachlab)

высушаныя клубняплоды ятрышніку і некаторых іншых раслін сям. архідных, у якіх змяшчаецца слізістае рэчыва і крухмал; выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэкстыльнай прамысловасці.

сале́тра

(польск. saletra < лац. sal nitrum, ад sal = соль + nitrum = сода)

агульная назва солей амонію, калію, кальцыю, натрыю і інш., якія выкарыстоўваюцца ў вытворчасці выбуховых рэчываў, для ўгнаенняў, як кансервуючыя кансервавальныя сродкі.

салецы́зм

(лац. solecismus < гр. soloikismos, ад Soloi = назва горада ў Малой Азіі, дзе дрэнна валодалі грэчаскай мовай)

сінтаксічная памылка, няправільнасць у літаратурнай мове.

сале́я салея́

(лац. solium = крэсла, трон)

узвышэнне перад царкоўным іканастасам на ўсю яго даўжыню.

саліва́цыя

(с.-лац. salivatio, ад лац. saliva = сліна)

слінавыдзяленне; празмернае выдзяленне сліны як сімптом многіх захворванняў.