Verbum

метасамато́з

(ад мета- + гр. soma, -atos = цела)

працэс паступовага замяшчэння адных мінералаў горнай пароды другімі ў выніку ўздзеяння на яе магмы, газаў або раствораў, якія цыркулююць у зямной кары.

метасаматы́зм

(ад мета- + гр. soma, -atos = цела)

тое, што і метасаматоз.

метасекво́я

(н.-лац. metasequoia)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. таксодыевых, якое трапляецца ў горных лясах Цэнтр. і Зах. Кітая; культывуецца як дэкаратыўная расліна.

метастабі́льны

(ад мета- + стабільны);

м. стан — адносна ўстойлівы стан, з якога цела можа перайсці ў больш устойлівы стан пад уздзеяннем знешніх фактараў або самаадвольна.

метаста́з

(фр. metastase, ад гр. metastasis = перамяшчэнне)

1) перанясенне крывёю або лімфай узбуджальніка хваробы ў арганізме з аднаго месца на другое;

2) месца захворвання, якое ўзнікла ў выніку перамяшчэння такога ўзбуджальніка.

метастаты́чны

(гр. metastatikos)

звязаны з метастазам.

метастрангілёз

(ад метастрангіліды)

глісная хвароба дзікоў і свойскіх свіней, якая выклікаецца метастрангілідамі.

метастрангілі́ды

(н.-лац. metastrongulidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у бронхах і лёгкіх дзікоў, свойскіх свіней.

метатала́мус

(ад мета- + таламус)

задняя частка прамежкавага мозгу ў пазваночных.

метата́нк

(ад мета- + танк)

рэзервуар для абясшкоджання асадкаў, якія выдзяляюцца пры біялагічнай ачыстцы сцёкавых вод, з дапамогай мікраарганізмаў без доступу паветра (параўн. аэратанк).