Verbum

сі́мплака

(гр. symploke = спляценне, з’яднанне)

від сінтаксічнага паралелізму, стылістычная фігура, у якой дзве часткі фразы маюць падобны пачатак і канец.

сімпла́ст

(ад гр. syn = разам + -пласт)

адзінства ўсіх пратапластаў жывых клетак арганізма, аб’яднаных сістэмай энда- і экзаплазматычнай сеткі.

сі́мплекс

(лац. simplex = просты)

мат. найпрасцейшы выпуклы шматграннік дадзенай колькасці вымярэнняў.

сімпліфіка́цыя

(ад с.-лац. simplificare = спрашчаць, ад лац. simplex = просты + facere = рабіць)

спрашчэнне.

сімпло́ка

(н.-лац. symploca, ад гр. symploke = спляценне, з’яднанне)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. асцыляторыевых, якая пашырана ў прэсных, саланаватых і марскіх вадаёмах, на вільготных скалах, сценах, у глебе.

сімпо́дый

(н.-лац. sympodium, ад гр. syn = разам + podion = падстава)

тып расліннага разгалінавання, калі з пупышкі вырастае новы парастак, які расце хутчэй, чым мацярынскі.

сімпо́зіум

(лац. symposium, ад гр. symposion = баляванне, банкет)

нарада па якім-н. навуковым пытанні, звычайна міжнародная.

сімптаматало́гія

(ад гр. symptoma, -atos = супадзенне, прыкмета + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае сімптомы захворванняў.

сімптама́тыка

(ад гр. symptoma, -atos = супадзенне, прыкмета)

1) сукупнасць сімптомаў, уласцівых якому-н. захворванню;

2) тое, што і сімптаматалогія.

сімптаматы́чны

(ад гр. symptoma, -atos = супадзенне, прыкмета)

які з’яўляецца сімптомам чаго-н.; паказальны ў якіх-н. адносінах;

с-ае лячэнне — лячэнне, накіраванае на ліквідацыю сімптомаў хваробы незалежна ад яе асноўнай прычыны.