Verbum

сілабе́ма

(ад гр. syllabe = склад)

склад, які разглядаецца як сэнсаадрознівальная адзінка.

сіла́біка

(гр. syllabikos = складовы)

сістэма вершаскладання, у аснову якой пакладзена аднолькавая колькасць складоў у вершаваных радках.

сілабі́чны

(гр. syllabikos)

складовы;

с-ае вершаскладанне — тое, што і сілабіка.

сілагі́зм

(гр. syllogismos)

розумазаключэнне, атрыманае на аснове двух суджэнняў.

сілагі́стыка

(гр. syllogistikos = які робіць вывад)

1) раздзел фармальнай логікі, які вывучае сілагізмы;

2) перан. беспрадметныя агульныя разважанні, пустое мудрагельства.

сілакса́ны

(ад лац. silex, -icis = крэмень)

злучэнні, якія змяшчаюць у малекуле атамы крэмнію і кіслароду, што чаргуюцца паміж сабой.

сілаксі́д

(ад лац. silex = крэмень + гр. oksys = кіслы)

сорт кварцавага шкла, які выкарыстоўваецца пераважна для вырабу хімічнай пасуды.

сі́лас

(ісп. silos)

корм, які атрымліваецца ў выніку заквашвання зялёнай масы раслін у спецыяльных збудаваннях (вежах, траншэях, ямах і інш.).

сі́лепсіс

(гр. syllepsis = захоп)

стылістычны зварот, у якім знарок парушана правіла спалучальнасці слоў, напр. дзейнік і выказнік стаяць у розных ліках, дзейнік і выказнік ужыты ў множным ліку, а залежнае ад іх дапаўненне ў адзіночным і інш.; выкарыстоўваецца ў літаратурных творах.

сілікаге́ль

(ад лац. silex, -icis = крэмень + гель)

порыстая белая маса, двухвокіс крэмнію, сарбент; выкарыстоўваецца для ачысткі газаў, масел, нафтапрадуктаў.