Verbum

сі́гма

(гр. sigma)

назва літары грэчаскага алфавіта, якая абазначае гук «с», а ў матэматыцы — суму.

сігна́л

(лац. signalis = які падае знак)

1) умоўны знак, які паведамляе аб чым-н., служыць камандай, распараджэннем і інш. (напр. дарожныя сігналы, с. да атакі);

2) перан. папярэджанне аб чым-н. непажаданым;

3) геад. драўляная або металічная вышка ў пункце трыангуляцыі для ўстаноўкі геадэзічных інструментаў і для візіравання з іншых пунктаў;

4) імпульс або група імпульсаў электрамагнітнай энергіі.

сігналагра́ма

(ад сігнал + -грама)

носьбіт інфармацыі са зробленым на ім запісам сігналаў, напр. магнітафонная стужка, грампласцінка, кінастужка.

сігналагра́фія

(ад сігнал + -графія)

запіс гукавой інфармацыі на магнітафоннай стужцы, грампласцінцы, кінастужцы.

сігналізава́ць

(ад лац. signalis = які падае знак)

1) падаваць сігнал, паведамляць сігналам што-н., аб чым-н.;

2) перан. папярэджваць, паведамляць пра што-н. непажаданае.

сігналіза́цыя

(ад лац. signalis = які падае знак)

1) падача сігналаў;

2) сістэма сігналаў, якая прымяняецца дзе-н.;

3) прыстасаванне для падачы сігналаў.

сігна́льны

(лац. signalis)

1) які мае адносіны да сігналу, з’яўляецца сігналам;

2) які служыць для падачы сігналаў;

с-ая сістэма — сістэма ўмоўнарэфлекторных сувязей, што ўзнікаюць у кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу.пры паступленні ў яе імпульсаў ад знешніх і ўнутраных раздражняльнікаў;

с. экзэмпляр — першы гатовы экзэмпляр кнігі, які паступае з друкарні ў выдавецтва для подпісу, што дазваляе выпуск тыражу.

сігнату́ра

(с.-лац. signatura, ад лац. signare = абазначаць, указваць)

1) частка рэцэпта з указаннем спосабу прыёму лякарства;

2) паслядоўная нумарацыя друкаваных аркушаў у кнізе ці часопісе.

сігніты́ўны

(ад лац. signum = знак)

выражаны пры дапамозе сімвалаў (знакаў).

сігні́фіка

(ад лац. significare = падаваць знак)

кірунак тэарэтычнага мовазнаўства, заснаваны на разглядзе любых моў як знакавых сістэм.