Verbum

серо́зны

(ад лац. serum = сываратка)

1) які выдзяляецца абалонкай, што высцілае ўнутраныя поласці цела (брушыну, плеўру і інш.);

2) які мае адносіны да абалонкі, што высцілае ўнутраныя поласці цела і змешчаныя ў іх органы.

серпанта́рный

(н.-лац. serpentarium, ад лац. serpens, -ntis = змяя)

запаведнік, у якім утрымліваюць ядавітых змей і забіраюць ад іх яд.

серпанці́н

(фр. serpentin, ад лац. serpens, -ntis = змяя)

1) скрутак доўгай вузкай каляровай папяровай стужкі, якую кідаюць у публіку на балях, карнавалах, маскарадах;

2) перан. участкі звілістай горнай дарогі.

серпенці́н

(ад лац. serpens, -ntis = змяя)

мінерал класа сілікатаў белага, зялёнага і іншых колераў з разнастайнымі адценнямі; выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял і для дэкаратыўных вырабаў.

серпенціні́т

(ад серпенцін)

метамарфічная ультраасноўная горная парода, складзеная пераважна з серпенціну; сыравіна для вырабу вогнетрывалых матэрыялаў.

се́рпула

(н.-лац. serpula)

базідыяльны грыб сям. каніяфоравых, які расце на апрацаванай драўніне ў пабудовах і ў лясах на павале хвойных і лісцевых дрэў.

серпу́ла

(н.-лац. serpula)

выкапнёвы кольчаты чарвяк сям. серпулідаў, насяляў марскія вадаёмы ў ардовіку — дэвоне.

серпулі́ды

(н.-лац. serpulidae)

сямейства кольчатых чарвей класа многашчацінкавых; пашыраны ў морах, некаторыя жывуць у прэсных вадаёмах пячор Югаславіі.

серсо́

(фр. cerceau = абруч, ад лац. circus = кола)

гульня з тонкім лёгкім абручом, які падкідаюць і ловяць спецыяльнай палачкай, а таксама прылады для гэтай гульні (абручы і палачкі).

сертыфіка́т

(фр. certificat, ад лац certus = верны + facere = рабіць)

1) пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржавы;

2) назва аблігацый спецыяльных дзяржаўных пазык;

3) дакумент са звесткамі пра асартымент, колькасць, якасць тавару, які экспартуецца.