Verbum

сакра́льны​²

[ад лац. (os) sacrum = крыжавая косць]

анат. крыжавы (напр. с. пазванок).

сакра́мант

(польск. sakrament, ад лац. sacramentum = клятва, прысяга)

кніжн. нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман.

сакрамента́льны

(с.-лац. sacramentalis, ад лац. sacramentum = клятва, прысяга)

1) абрадавы, рытуальны; свяшчэнны, варты пакланення;

2) традыцыйны, які стаў звычаёвым (напр. с-ая фраза).

сакрата́р

(фр. secretaire, ад с.лац. secretarius = удзельнік таемных нарад)

1) асоба, якая вядзе справаводства ўстановы, арганізацыі або прыватнай асобы;

2) складальнік пратакола сходу, пасяджэння;

3) выбарны кіраўнік якой-н. арганізацыі, якога-н. органа;

4) асоба, якая загадвае арганізацыйна-выканаўчым аддзелам якой-н. установы;

5) драпежная птушка афрыканскага кантынента з доўгімі нагамі і чубам на галаве.

сакратарыя́т

(фр. secretariat)

1) арганізацыйна-выканаўчы орган, аддзел пры ўстанове ці арганізацыі для вядзення бягучых спраў (напр. с. міністэрства, с. ААН);

2) сукупнасць супрацоўнікаў такога органа, аддзела;

3) асобы, выбраныя на сходзе, канферэнцыі для вядзення пратаколаў.

сакрато́рны

(лац. secretorius)

выдзяляльны;

с-ыя клеткі — клеткі чалавека і жывёл, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць асобыя рэчывы — сакрэты.

сакраці́н

(ад лац. secretus = выдзелены)

гарманальнае рэчыва, якое садзейнічае выдзяленню сакрэту​² падстраўнікавай залозай.

сакры́стыя

(с.-лац. sacristia)

асобнае памяшканне ў каталіцкім храме, дзе захоўваюцца прыналежнасці культу і дзе ксёндз рыхтуецца да службы.

сакрэ́т​¹

(фр. secret, ад лац. secretum = таемнае)

1) тайна, таямніца; тое, што падлягае захаванню ўпотай;

2) тайны спосаб атрымання, вырабу чаго-н., які невядомы іншым;

3) патайная канструкцыя ў механізме (напр. замок - з сакрэтам);

4) перадавы патайны ваенны вартавы пост.

сакрэ́т​²

(лац. secretus = выдзелены)

неабходнае для арганізма рэчыва, якое выпрацоўваецца залозамі (напр. жоўць, сліна, страўнікавы сок).