Verbum

ліза́ты

(ад гр. lysis = растварэнне)

1) прадукты лізісу 2 якога-н. органа або тканкі;

2) лекавыя прэпараты, якія выкарыстоўваюцца ў ветэрынарнай практыцы для стымуляцыі органаў з аслабленай функцыяй.

лізафо́рм

[ад ліза- + фарм(алін)]

раствор фармаліну ў калійным мыле.

лізацы́мы

(ад ліза- + гр. zyme = закваска)

бялкі, якія змяшчаюцца ў жывёльных і раслінных арганізмах і з’яўляюцца ферментамі, што выклікаюць лізіс 2 некаторых мікраарганізмаў.

лі́згальд

(англ. leasehold)

форма зямельнай арэнды ў сярэдневяковай Англіі.

лізго́льдэры

(англ. leasholders, ад lease = арэнда + holder = трымальнік)

арандатары ў Англіі позняга сярэдневякоўя, якія арандавалі зямлю ў буйных землеўладальнікаў (лендлордаў); параўн. капігольдэры, фрыгольдэры.

лізіге́нны

(ад ліз- + -генны)

які ўтварыўся ў выніку разбурэння або растварэння (лізісу 2).

лізі́метр

(ад ліз- + -метр)

прыбор для вымярэння колькасці вады, якая прасочваецца ў глыбіню праз паверхневыя пласты глебы.

лізі́н

(ад гр. lysis = растварэнне)

адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у склад амаль усіх бялкоў.

лі́зінг

(англ. lease, ад гр. lysis = растварэнне)

форма гаспадарчых сувязей, заснаваная на перадачы ў арэнду машын, абсталявання і іншых каштоўнасцей;

л. фінансавы — форма крэдытнафінансавых адносін, якая забяспечвае мабілізацыю грашовых сродкаў і фінансаванне здзелак.

лі́зіс

(гр. lysis = растварэнне)

1) мед. павольнае аслабленне праяў хваробы, якое суправаджаецца паніжэннем высокай тэмпературы (проціл. крызіс 2);

2) растварэнне клетак пад дзеяннем ферментаў, кіслот, солей, шчолачаў.