Verbum

кампаньёнка

(фр. compagnonne)

жанчына, якую наймалі ў панскі дом для ўвесялення весялення і суправаджэння дам або дзяўчат.

кампаньяна́жы

(фр. compagnonnages, ад compagnon = падмайстар)

арганізацыя ўзаемадапамогі падмайстраў у Францыі 12—18 ст.

кампара́тар

(лац. comparator)

вымяральны прыбор, які дзейнічае па прынцыпу параўнання велічыні, якая вымяраецца, з эталоннай.

кампаратыві́зм

(ад лац. comparativus = параўнальны)

параўнальна-гістарычны метад у мовазнаўстве і літаратуразнаўстве.

кампаратыві́стыка

(ад лац. comparativus = параўнальны)

раздзел мовазнаўства, які займаецца параўнальна-гістарычным вывучэннем блізкароднасных моў.

кампараты́ў

(лац. comparativus = параўнальны)

лінгв. граматычная катэгорыя прыметніка і прыслоўя, якая абазначае большую ступень праяўлення прыметы ў параўнанні з той жа прыметай, названай у звычайнай ступені (напр. лепшы, лепш).

кампартыме́нт

(фр. compartiment)

1) кампазіцыйны элемент садовай клумбы;

2) біял. аддзел (адсек) клеткі, які адасабляецца ад яе астатняй часткі пранікальнай мембранай і характарызуецца спецыфічнымі марфалагічнымі ці біяхімічнымі ўласцівасцямі.

кампартыменталіза́цыя

(ад кампартымент)

раздзяленне клеткі на кампартыменты.

кампастава́ць

(ад кампост)

ператвараць у кампост.

кампасці́раваць

(ад фр. composteur = кампосцер)

прабіваць кампосцерам які-н. дакумент з мэтай кантролю (напр. к. тралейбусны талон).