Verbum

каміза́ры

(фр. camisards)

удзельнікі сялянскага антыфеадальнага паўстання на поўдні Францыі ў пач. 18 ст.

камі́зм

(ад гр. komikos = смешны)

камічнае, смешнае ў людзях, здарэннях, сітуацыях.

камізэ́лька

(польск. kamizelka, ад фр. camisole)

кароткае мужчынскае адзенне без каўняра і рукавоў, якое надзяваюць пад пінжак.

каміка́дзе

(яп. kamikaze = вецер багоў)

1) лётчык-смяротнік у японскай арміі ў перыяд другой сусветнай вайны, які ішоў на смерць разам з накіраваным на цэль самалётам;

2) перан. самаахвярны фанатык-смяротнік.

каміла́ўка

(гр. kamelaukion)

высокі цыліндрычны галаўны ўбор з аксаміту як знак адрознення ў праваслаўных свяшчэннікаў.

камільфо́

(фр. comme il faut = літар. як належыць)

адпаведнасць правілам свецкай прыстойнасці ў дваранска-буржуазным асяроддзі.

камі́н

(ням. Kamin < лац. caminus, ад гр. kaminos = печ)

1) печ у пакоях з шырокай адкрытай топкай;

2) электрычны або газавы прыбор для абагрэву пакоя.

камісава́ць

(рус. комиссовать, ад лац. commissio = камісія)

вызваляць на медыцынскай камісіі ад ваеннай службы, работы па стану здароўя.

каміса́р

(с.-лац. commissarius)

1) службовая асоба, надзеленая ўрадам якімі-н. спецыяльнымі паўнамоцтвамі (напр. ваенны к.);

2) ураднік са спецыяльнымі абавязкамі на тэрыторыі Беларусі ў 16—17 ст.

каміса́рыя

(ісп. comisaria)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Калумбіі.