Verbum

метэаро́граф

(ад гр. meteora = атмасферныя з’явы + -граф)

прыбор для аўтаматычнага запісу тэмпературы, ціску і вільготнасці паветра ў высокіх слаях атмасферы.

метэаро́лаг

(ад гр. meteora = атмасферныя з’явы + -лаг)

спецыяліст у галіне метэаралогіі.

метэары́зм

(гр. meteorismos = уздуцце)

мед. уздуцце жывата газамі, якія збіраюцца ў стрававальным тракце.

метэары́т

(ад гр. meteoros = які лунае ў паветры)

цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

метэары́тыка

(ад метэарыт)

навука, якая вывучае метэарыты.

метэасістэ́ма

(ад метэа- + сістэма)

сістэма назіранняў над атмасфернымі з’явамі.

метэаста́нцыя

(ад метэа- + станцыя)

установа, дзе праводзяцца рэгулярныя метэаралагічныя назіранні, патрэбныя для вывучэння клімату, прадказання надвор’я.

метэ́кі

(гр. metoikoi = перасяленцы)

асабіста вольныя, але палітычна бяспраўныя чужаземцы, якія пастаянна жылі ў Стараж. Грэцыі; займаліся гал. ч. рамяством і гандлем.

метэмпсіхо́з

(гр. metempsychosis = перасяленне душ)

рэлігійна-містычнае вучэнне аб перасяленні душы памерлага ў немаўля або жывёліну ці нават у камень.

метэо́р

(гр. meteoros = які лунае ў паветры)

1) астр. яркае свячэнне касмічнага цела, што ўзнікае пры яго руху ў зямной атмасферы; знічка;

2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.