Verbum

секве́стр

(лац. sequestrum)

1) забарона ці абмежаванне, якое накладваецца дзяржаўнымі ўладамі на карыстанне якой-н. маёмасцю;

2) мед. участак амярцвелай тканкі, які аддзяліўся ад здаровай.

секвестрава́ць

(п.-лац. sequestrare)

накладваць на што-н. секвестр.

секвестра́тар

(польск. sekwestrator, ад п.-лац. sequestrator)

той, хто праводзіць секвестрацыю.

секвестра́цыя

(п.-лац. sequestratio)

1) налажэнне секвестру на што-н.;

2) мед. аддзяленне амярцвелай тканкі ад здаровай.

секво́я

(н.-лац. sequoia, ад індз. Sequoyah = імя правадыра племені чырокаў)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. таксодыевых, пашыранае ў гарах Паўн. Амерыкі; можа дасягаць гіганцкіх памераў; дае каштоўную драўніну.

секвоядэндро́н

(ад секвоя + -дэндрон)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. таксодыевых з прамым стройным ствалом, якое расце ў Каліфорніі і можа дасягаць гіганцкіх памераў (да 120 м вышыні, 10 м у дыяметры); мамантавае дрэва.

секрэто́р

(фр. secrétaire)

кніжная паліца з адкідной або высоўнай дошкай, якая замяняе стол.

секс

(лац. sexus = пол)

сукупнасць псіхічных рэакцый, перажыванняў і ўчынкаў, звязаных з праяўленнем і задавальненнем палавых пачуццяў.

сексагана́льны

(ад лац. sex = шэсць + гр. gonia = вугал)

шасцівугольны.

сексало́гія

(ад секс + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае праблемы палавога жыцця.