Verbum

камасі́т

(ад гр. kamaks, -akos = кій)

мінерал, які змяшчаецца ў жалезных метэарытах і з’яўляецца сумессю крышталічнага жалеза з нікелем.

камато́зны

(ад гр. koma, -atos = сон, драманне)

які знаходзіцца ў санлівым, прыгнечаным стане.

кама́шы

(ням. Kamasche, ад фр. gamache)

уст. тое, што і гамашы.

камба́йн

(англ. combine)

складаная машына, якая адначасова выконвае некалькі розных аперацый (напр. збожжаўборачны к., горны к.).

камба́йнер

(англ. combiner)

механізатар, які працуе на збожжаўборачным камбайне.

ка́мбала

(рус. камбала, ад фін. kampala)

прамысловая марская рыба сям. камбалавых са сплюснутым целам і вачамі на адным баку.

камбата́нты

(фр. combattant = воін)

асобы ў міжнародным праве, якія ў час вайны ўваходзяць у склад узброеных сіл і непасрэдна прымаюць удзел у ваенных дзеяннях (параўн. нонкамбатанты).

камбі́зм

(англ. cambizm)

стратэгія валютных аперацый, сутнасць якіх заключаецца ў пошуку найбольш эфектыўных метадаў пераводу сродкаў у іншую краіну.

ка́мбій

(н.-лац. cambium)

тканка ў сцёблах і каранях голанасенных і двухдольных раслін, размешчаная паміж драўнінай і лубам, якая абумоўлівае рост у таўшчыню.

камбінава́ць

(лац. combinare = звязваць, спалучаць)

1) злучаць розныя элементы ў пэўных суадносінах, размяшчаць у пэўным парадку (напр. к. фарбы);

2) рабіць, прыдумваць камбінацыі 2, 3.