Verbum

ка́льцый

(н.-лац. calcium, ад лац. calx, -lcis = вапна)

хімічны элемент, шчолачны метал серабрыста-белага колеру, які ўваходзіць у састаў вапнякоў, мармуру і інш.

кальцы́на

(ад лац. calx, -lcis = вапна)

сплаў волава з свінцом.

кальцына́цыя

(лац. calcinatio)

праграванне мелу, вапняку, соды, солей, руд і іншых рэчываў з мэтай іх акіслення, разлажэння і інш.

кальцыно́з

(ад кальцый + -ноз)

адклады солей кальцыю ў скуры.

кальцы́т

(ад лац. calx, -lcis = вапна)

мінерал класа карбанатаў састаўная частка вапняку, мармуру і інш.; вапнавы шпат.

кальцыферо́л

(ад лац. calx, -lcis = вапна + ferre = несці)

арганічнае злучэнне, якое рэгулюе абмен кальцыю і фосфару ў арганізме (вітамін Д2).

кальцэаля́рыя

(ад лац. calceolus = чаравічак)

травяністая або кустовая расліна сям. залознікавых з жоўтымі або пурпуровымі кветкамі, пашыраная пераважна ў Паўд. і Цэнтр. Амерыцы; некаторыя віды вырошчваюцца як дэкаратыўныя.

ка́льцэкс

(н.-лац. calcex)

лекавы прэпарат, у склад якога ўваходзяць солі хлорыстага кальцыю і уратрапіну, выкарыстоўваецца пры прастудных хваробах.

кальцэфі́лы

(ад лац. calx, -lcis = вапна + -філ)

расліны, якія добра развіваюцца на багатых кальцыем глебах (напр. вятроўнік, лістоўніца); параўн. кальцэфобы.

кальцэфі́ты

(ад лац. calx, -lcis = вапна + -фіты)

расліны, якія растуць на багатых вапнай глебах.