Verbum

калумбі́т

(ад англ. Columbia = назва акругі ў ЗША)

тое, што і ніабіт.

ка́лус

(лац. callus = тоўстая скура, мазоль)

тканка, якая развіваецца ў месцах пашкоджання органаў раслін, на прывіўках прышчэпках або ў культуры ізаляваных тканак.

калхіцы́н

(н.-лац. colchicum, ад гр. kolchikon = пазнацвет)

алкалоід, які змяшчаецца ў колхікуме; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

калчада́н

(фр. calcedoine, ад гр. Chalkedon = назва горада ў Малой Азіі)

агульная назва мінералаў, якія з’яўляюцца сярністымі, мыш’яковістымі, а таксама сурмяністымі злучэннямі металаў (жалеза, медзі і інш.).

калча́н

(тат. kalčan)

скураны або драўляны футарал для стрэл.

калы́м

(цюрк. kalym)

1) выкуп, які ўносіцца жаніхом бацькам нявесты (у народаў Усходу);

2) перан. лёгкі пабочны заробак.

кальва́рыя

(ад лац. calva = чэрап)

святое месца ў католікаў Польшчы, Беларусі і Літвы, куды сцякаліся набожныя, хворыя, калекі, старцы на пакаянне.

кальві́ль

(фр. calville, ад Calville = назва мясцовасці ў Нармандыі)

сорт паўднёвай яблыні з вялікімі ружова-жоўтымі яблыкамі, а таксама плод гэтай яблыні.

кальвіні́зм

[ад фр. J. Calvin = прозвішча фр. тэолага (1509—1564)]

адно з пратэстанцкіх веравучэнняў (гл. пратэстантызм), якое ўзнікла ў 16 ст. у Швейцарыі на аснове вучэння Ж. Кальвіна і пашырылася ў Еўропе.

кальдэ́зія

(н.-лац. Caldesia)

травяністая расліна сям. шальнікавых з акруглым лісцем у разетках і дробнымі белымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў Еўразіі на берагах вадаёмаў і на балотах.