Verbum

штанда́р​²

(ням. Ständer = стойка)

падваліна будынка.

штандартэнфю́рэр

(ням. Standartenfuhrer)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню палкоўніка.

штандо́рт

(ням. Standort = месцаразмяшчэнне)

самае зручнае, выгаднае ў эканамічных адносінах размяшчэнне прадпрыемства.

шта́пель

(ням. Stapel)

тканіна са штучнага валакна, блізкага па даўжыні да баваўняных або шарсцяных валокнаў.

штат​¹

(ням. Staat = дзяржава)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка з унутраным самакіраваннем у ЗША, Аўстраліі, Індыі, краінах Лац. Амерыкі.

штат​²

(лац. status = стан, становішча)

1) пастаянны склад супрацоўнікаў якой-н. установы, арганізацыі;

2) дакумент, палажэнне аб складзе супрацоўнікаў і пасад ва ўстанове.

штатга́льтэр

(ням. Statthalter, ад statt = замест + Halter = кіраўнік)

1) намеснік манарха ў Нідэрландах у 15—16 ст.;

2) галава выканаўчай улады ў Галандыі да канца 18 ст.;

3) правіцель вобласці ў Германіі да 1918 г.

штаты́ў

(ням. Stativ, ад лац. stativus = нерухомы)

1) падстаўка для лабараторных прыбораў (напр. ш. мікраскопа);

2) складная трынога для фотаапарата, кінакамеры, тэадаліта і іншых геадэзічных або астранамічных прыбораў.

шток

(ням. Stock)

1) металічны цыліндрычны прут, які злучае поршань рухавіка з паўзуном, напр. у паравой машыне, поршневым насосе;

2) адна з форм залягання горных парод, часцей масіўна-крышталічных, гіпсу, каменнай солі, радзей рудных выкапняў.

што́кверк

(ням. Stockwerk, ад Stock = сцябло + Werk = утварэнне)

тоўстая рудная жыла, ад якой адгаліноўваецца многа пражылак.