Verbum

сагі́та

(лац. sagitta = страла)

дробная беспазваночная марская жывёла групы хетагнатаў, якая з’яўляецца ежай прамысловых рыб; марская стрэлка.

сагіта́льны

(ад лац. sagitta = страла)

стрэлападобны;

с-ая плоскасць — умоўная плоскасць, якая дзеліць цела чалавека або жывёлы ўздоўж на правую і левую палавіны.

сагіта́рыя

(н.-лац. sagittaria)

водная травяністая расліна сям. шальнікавых; расце на балотах, забалочаных лугах, па берагах рэк, азёр, сажалак; стрэлкаліст.

садалі́т

(ад сода + -літ)

мінерал класа сілікатаў, карбанат натрыю з прымессю кальцыю, хлору і іншых хімічных элементаў сіняга, шэрага або зеленаватага колеру; выкарыстоўваецца ў электроніцы, тэлебачанні і як дэкаратыўны камень.

садамі́я

(ад садом)

разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.

садо́м

(ст.-яўр. Sodom = назва горада старажытнай Палесціны, які, паводле біблейскай легенды, быў знішчаны богам разам з Гаморай за грахі жыхароў)

бязладдзе, сумятня, гоман, крык;

с. і гамора — тое ж.

сады́зм

[ад фр. D. de Sade = прозвішча фр. пісьменніка (1740—1814), які апісаў у сваіх раманах гэту з’яву]

1) палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў жаданні мучыць асобу другога полу, каб задаволіць сваё палавое пачуццё;

2) перан. ненармальная схільнасць да жорсткасці, катаванняў; задавальненне ад чужых пакут.

сае́та

(польск. sajeta, ад іт. saietta)

уст. тонкае высокагатунковае сукно.

саз

(тур. saz, ад перс. saz)

струнны шчыпковы музычны інструмент, распаўсюджаны ў народаў Закаўказзя, Ірана, Афганістана і іншых краін Усходу.

саза́н

(тур. sazan)

прамысловая рыба сям. карпавых з буйной луской.