Verbum

метакіне́з

(ад мета- + -кінез)

перыяд дзялення клеткі, у час якога адбываецца перамяшчэнне храмасом у плоскасць экватара клеткі.

метакры́лавы

(ад мета- + акрылавы);

м-ая кіслата — арганічнае злучэнне аліфатычнага рада, бясколерная вадкасць; выкарыстоўваецца ў вытворчасці палімераў.

метакрыла́ты

(ад мета- + акрылаты)

складаныя эфіры метакрылавай кіслаты або яе солі, з якіх сінтэзуюць палімеры.

мета́л

(ням. Metall < лац. metallum, ад гр. metallon)

рэчыва, якому ўласцівы бляск, коўкасць, добрая цеплаправоднасць і электраправоднасць;

каляровыя металы — медзь, алюміній, цынк, волава і інш.;

чорныя металы — жалеза, сталь, чыгун.

металагені́я

(ад метал + гр. genos = нараджэнне)

раздзел геалогіі, які вывучае заканамернасці размяшчэння рудных радовішчаў у зямной кары.

металагра́фія

(ад метал + -графія)

раздзел металазнаўства, які вывучае структуру і фізічныя ўласцівасці металаў і сплаваў;

2) друкаванне з металічных друкарскіх форм з паглыбленым малюнкам.

металаізо́л

[ад метал + ізал(яцыя)]

воданепранікальны матэрыял, тонкая металічная фольга, пакрытая з абодвух бакоў слоем бітуму.

металакера́міка

(ад метал + кераміка)

матэрыял або вырабы, атрыманыя з металічных парашкоў шляхам прасавання і спякання пры высокай тэмпературы, а таксама працэс атрымання вырабаў такім шляхам.

металаме́трыя

(ад метал + -метрыя)

геалагічны метад пошукаў металічных карысных выкапняў, заснаваны на вывучэнні размеркавання хімічных элементаў па плошчы.

металао́птыка

(ад метал + оптыка)

раздзел оптыкі, які вывучае аптычныя ўласцівасці металаў у залежнасці ад іх крышталічнай структуры.