Verbum

ліне́йны

(ад лац. linea = лінія)

1) які мае адносіны да лініі;

2) які мае выгляд лініі (напр. л. арнамент);

3) прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін (напр. л. дыспетчар);

4) які складае аснову баявых злучэнняў арміі ці флоту (напр. л. крэйсер);

5) мат. які адносіцца да першай ступені (напр. л-ае ўраўненне).

ліне́я

[н.-лац. linnaea, ад шв. K. Linné = прозвішча шв. батаніка (1707—1778)]

паўкустовая расліна сям. бружмелевых са скурыстым лісцем і ружавата-белымі духмянымі кветкамі, пашыраная ў хвойных лясах Еўразіі і Паўн. Амерыкі; трапляецца на Беларусі.

лі́нза

(ням. Linse = літар. чачавіца)

1) выпуклае або ўвагнутае аптычнае шкло (напр. л. тэлескопа);

2) геал. форма залягання горных парод, якая нагадвае дваякавыпуклую лінзу.

лініме́нты

(ад лац. linere = мазаць, націраць)

лячэбныя мазі, прызначаныя для націрання.

ліні́фіі

(н.-лац. linyphia)

павук сям. лініфіідаў, які жыве ў лясах на кустах, траве.

ліні́фііды

(н.-лац. linyphiidae)

сямейства павукоў шэрай, жоўтай ці белай афарбоўкі, часта з цёмным малюнкам, якое ў сусветнай фауне налічвае каля 800 відаў; жывуць у ніжніх ярусах лесу, у лясным подсціле, у высокім травяністым покрыве.

лі́нія

(польск. linia, ад лац. linea)

1) граніца паверхні, якая мае толькі адно вымярэнне — даўжыню, а таксама ўяўная рыса, якая злучае дзве кропкі (напр. прамая л., ломаная л.);

2) паласа (існуючая ці ўяўная), якая вызначае граніцу, край чаго-н. (напр. берагавая л.);

3) абрыс, контур чаго-н.;

4) доўгі рад прадметаў, з’яў (напр. л. акопаў);

5) шлях зносін, які звязвае два пункты (напр. чыгуначная л.);

6) сістэма прыстасаванняў для перадачы сігналаў, электраэнергіі (напр. тэлефонная л.);

7) паслядоўны рад асоб, аб’яднаных кроўнымі сувязямі;

8) перан. напрамак дзеянняў, думак (напр. л. паводзін).

лі́нкас

[ад лац. lin(gua) cos(mica) = касмічная мова]

штучная мова для магчымай сувязі з іншапланетнымі цывілізацыямі.

лінкру́ст

(ад лац. linum = палатно + crusta = кара)

тоўстая папера ці кардон, пакрытыя тонкім слоем пластмасы, з гладкім або рэльефным малюнкам; выкарыстоўваецца для абіўкі сцен.

ліно́леум

(англ. linoleum, ад лац. linum = палатно + oleum = алей)

тоўстая цвёрдая тканіна, пакрытая непрамакальным саставам, якая ўжываецца для пакрыцця падлогі.