Verbum

лігаме́нт

(лац. ligamentum = перавязь)

1) эластычны цяж з рогападобнага рэчыва, які злучае чарапашкі двухстворкавых малюскаў;

2) анат. звязкі, якія ўмацоўваюць суставы або ўтрымліваюць унутраныя органы.

ліга́нды

(ад лац. ligare = звязваць)

малекулы або іоны ў хімічных комплексных злучэннях, звязаныя непасрэдна з цэнтральным атамам.

лігату́ра

(с.-лац. ligatura = сувязь)

1) літара, утвораная са спалучэння элементаў дзвюх літар;

2) дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў расплаўлены метал або сплаў для надання яму пэўных уласцівасцей;

3) мед. нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі.

лігеі́ды

(н.-лац. lygaeidae)

сямейства насякомых атрада паўцвердакрылых; шкодзяць раслінам, памяншаюць іх усходжасць, затрымліваюць рост, клапы земляныя, наземнікі.

лігнасто́н

(ад лац. lignum = дрэва + англ. stone = камень)

спрасаваная пры высокай тэмпературы драўніна, з якой робяць чаўнакі, шасцерні, укладышы падшыпнікаў і інш.

лігнафо́ль

(ад лац. lignum = дрэва + folium = ліст)

канструкцыйны драўнінна-слаісты матэрыял, прыгатаваны з лістоў шпону (пераважна бярозавага), якія насычаны смоламі, а пазней спрасаваны.

лігні́н

(ад лац. lignum = дрэва)

1) арганічнае рэчыва, якое разам з цэлюлозай змяшчаецца ў драўніне;

2) матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; раней выкарыстоўваўся як перавязачны; драўнінная вата.

лігні́т

(ад лац. lignum = дрэва)

разнавіднасць бурага каменнага вугалю.

ліграі́н

(англ. ligroine)

адзін з гаручых прадуктаў перагонкі нафты; выкарыстоўваецца як дызельнае паліва, растваральнік і інш.

лігулёз

(ад лігулы)

глісная хвароба карпавых і бычковых рыб, якая выклікаецца лічынкамі лігул.