Verbum

калі́за

(н.-лац. colisa)

рыба атрада акунепадобных, якая пашырана ў вадаёмах Паўд.-Усх. Азіі.

калі́зія

(лац. collisio)

1) вострае сутыкненне супрацьлеглых поглядаў, імкненняў, інтарэсаў (жыццёвая к.);

2) адлюстраванне жыццёвых канфліктаў у мастацкім творы (сюжэтная к.);

3) юр. разыходжанне паміж асобнымі законамі адной дзяржавы або супярэчнасць законаў, судовых рашэнняў розных дзяржаў;

4) геал. сутыкненне вялізных літасферных пліт або кантынентаў.

ка́лій

(н.-лац. kalium, ад ар. alkali = паташ)

хімічны элемент, шчолачны метал серабрыста-белага колеру; выкарыстоўваецца як матэрыял электродаў у хімічных крыніцах току, як гетэр у вакуумных радыёлямпах і інш.

калі́ма

(н.-лац. kallima)

матылёк сям. німфалідаў з яркімі плямамі на верхнім баку крылаў, пашыраны ў тропіках Азіі і Афрыкі.

каліма́тар

(ад лац. collimare, скажонага collineare = накіроўваць па прамой лініі)

1) аптычная сістэма для атрымання пучкоў паралельных прамянёў;

2) невялікая падзорная труба, у фокусе якой крыжападобна нацягнутыя ніткі.

каліма́цыя

(ад лац. collimare, скажонага collineare = накіроўваць па прамой лініі)

інструментальная памылка ў аптычных прыборах, якая ўзнікае ў выніку недакладнай перпендыкулярнасці восі абарочвання трубы прыбора да яго аптычнай восі.

калімі́ка

(н.-лац. callimico)

ігрунковая малпа з густым валасяным покрывам, пашыраная ў лясах вярхоўя Амазонкі; валодае багатай мімікай.

калінеа́рны

(ад ка- + linea = лінія)

паралельны дадзенай прамой лініі.

калінеа́цыя

(ад ка- + лац. linea = лінія)

пераўтварэнне, пры якім пункты адной прамой становяцца пунктамі іншай прамой.

каліпаге́я

(н.-лац. calypogeia)

пячоначны мох сям. каліпагеевых, які трапляецца на глебе і гнілой драўніне, у сырых месцах.