Verbum

месіяні́зм

(фр. messianisme, ад лац. messias < ст.-яўр. māšiāch = памазанік)

1) рэлігійнае вучэнне аб прыходзе на зямлю пасланца бога (месіі) для выратавання роду чалавечага;

2) гісторыка-філасофскае вучэнне аб збавіцельнай ролі якога-н. народа ў лёсе чалавецтва.

месмеры́зм

[ад ням. F. Mesmer = прозвішча ням. урача (1734—1815)]

уяўленне аб выпрамяненні планетамі асаблівай магнітнай сілы і аб яе лячэбным уплыве на людзей.

ме́сур

(ням. Meßuhr)

прыбор для вымярэння малых дэфармацый пры выпрабаванні матэрыялаў.

ме́та​¹

(іт. meta = палавіна)

здзелка, удзельнікі якой дзеляць папалам прыбыткі і страты.

ме́та​²

(н.-лац. meta)

павук сям. кругапрадаў, які жыве ў траве, хмызняках, рэдка на дрэвах.

мета-

(гр. meta = пасля, за)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «пасля», «за», «цераз», «сярод», «паводле», што паказваюць на змену, пераўтварэнне, перамяшчэнне чаго-н.

метаба́зіс

(гр. metabasis = пераход)

лог. сафістычны прыём у спрэчцы, калі пытанне, якое абмяркоўваецца, адхіляецца і падмяняецца іншым.

метабалі́зм

(фр. métabolisme, ад гр. metabole = змена, пераўтаарэнне)

сукупнасць працэсаў катабалізму і анабалізму ў раслінах, жывёлах, мікраарганізмах; абмен рэчываў.

метабалі́ты

(ад гр. metabole = змена, пераўтварэнне)

рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме ў працэсе абмену рэчываў (метабалізму), параўн. антыметабаліты.

метабалі́я

(ад гр. metabole = змена, пераўтаарэнне)

відазмяненне чаго-н.