Verbum

калегія́льнасць

(ад калегіяльны)

прынцып і метад кіравання, якое ажыццяўляецца групай упаўнаважаных асоб (калегіяй), кожны з якіх нясе персанальную адказнасць за пэўную сферу дзейнасці.

калегія́льны

(с.-лац. collegialis)

які ажыццяўляецца сумесна, групай асоб (к-ае кіраўніцтва).

кале́дж

(англ. college)

вышэйшая або сярэдняя навучальная ўстанова ў Вялікабрытаніі, ЗША і некаторых іншых краінах; на Беларусі ствараюцца з 1990 г.

кале́ж

(фр. collège)

сярэдняя школа ў Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

калейдаско́п

(ад гр. kalos = прыгожы + eidos = выгляд + -скогі)

1) аптычная прылада-цацка, у якой можна наглядаць змену розных каляровых узораў;

2) перан. хуткая змена падзей, уражанняў.

калейдафо́н

(ад гр. kalos = прыгожы + eidos = выгляд + -фон)

прыбор для даследавання гукавых ваганняў.

кале́ка

(цюрк. kalyk)

чалавек, які страціў якую-н. частку цела або здольнасць валодаць ёю ці наогул мае які-н. фізічны недахоп.

кале́ктар

(п.-лац. collector = збіральнік)

1) установа, якая займаецца зборам і размеркаваннем чаго-н. па падведамасных арганізацыях (напр. бібліятэчны к.);

2) шырокі канал або труба для збору і адводу вадкасці або газаў, якія паступаюць з іншых каналаў або труб (каналізацыйны к);

3) вузел электрычнай машыны, дзе адбываецца ператварэнне пераменнага току ў пастаянны;

4) падземная галерэя, якая пракладваецца пад паверхняй вуліц для ўкладкі кабеляў або труб.

калектывіза́цыя

(рус. коллективизация, ад лац. collectivus = збіральны)

аграмаджванне;

к. сельскай гаспадаркі — аб’яднанне дробных сялянскіх гаспадарак у буйныя калектыўныя гаспадаркі.

калектыві́зм

(рус. коллективизм, ад лац. collectivus = збіральны)

таварыскае супрацоўніцтва, заснаванае на свядомым падпарадкаванні асабістых інтарэсаў грамадскім.