Verbum

курс

(лац. cursus = ход, цячэнне)

1) напрамак руху, шлях (карабля, самалёта і інш.);

2) кірунак у палітыцы, грамадскай і інш. дзейнасці;

3) цана, па якой прадаюцца каштоўныя паперы (аблігацыі, вэксалі і інш.);

4) аб’ём якога-н. навучання (напр. к. сярэдняй школы);

5) год навучання ў вьппэйшай або сярэдняй спецыяльнай навучальнай установе;

6) сістэматычны выклад якой-н. навуковай дысцыпліны, а таксама падручнік з такім выкладам (напр. к. фізікі).

курсі́раваць

(лац. cursare = бегаць)

рабіць рэгулярныя паездкі па пэўным маршруце (пра транспарт).

курсі́ў

[фр. cursive, ад с.-лац. cursiva (littera) = скорапіс]

друкарскі шрыфт з нахілам, падобны на рукапісны.

курсо́граф

(ад курс + -граф)

навігацыйны прыбор для аўтаматычнага запісу курсу карабля.

курсо́рны

(лац. cursorius = беглы)

паспешны;

к-ае чытанне — хуткае чытанне тэксту без падрабязнага яго разгляду (параўн. статарны).

ку́рта

(польск. kurta, ад венг. kurta = сабака)

бясхвосты або караткахвосты сабака.

курта́ж

(фр. courtage)

узнагарода маклеру або іншым пасрэднікам у камерцыйных здзелках.

ку́ртка

(польск. kurtka, ад лац. curtus = кароткі)

верхняя кароткая вопратка, якая зашпільваецца на гузікі ці на замок.

куртуа́зны

(фр. courtois)

вытанчана ветлівы;

к-ая літаратура — прыдворна-рыцарская плынь у еўрапейскай літаратуры 12—14 ст, якая апявала воінскія подзвігі і рыцарскае каханне.

куртыза́нка

(фр. courtisane = прыдворная дама)

жанчына лёгкіх паводзін і авантурыстычнага спосабу жыцця ў арыстакратычным асяроддзі.