Verbum

мерміты́ды

(н.-лац. mermithidae)

сямейства чарвей класа нематодаў, жывуць свабодна ў вадзе і ў вільготнай глебе; лічынкі — паразіты пчол, матылёў, мух.

мерсерыза́цыя

[ад англ. J. Mercer = прозвішча англ. хіміка (1791—1866)]

апрацоўка пражы або баваўнянай тканіны растворам едкага натру для надання ёй бляску, мяккасці і трываласці.

ме́ртэль

(ням. Mörtel, ад лац. mortarium = вапняковы раствор)

сумесь пяску і гашанай вапны; выкарыстоўваецца ў вогнетрывалай кладцы прамысловых печаў і інш.

мерчэнда́йзінг

(англ. merchandising)

комплекс мерапрыемстваў, накіраваных на тое, каб стварыць спрыяльную сітуацыю для пакупніка, забяспечыць максімальную верагоднасць куплі тавару.

меры́дыян

(н.-лац. meridion)

каланіяльная дыятомавая водарасць сям. фрагілярыевых, якая трапляецца ў чыстых прэсных водах на камянях, раслінах, нярэдка ў планктоне.

мерыдыя́н

(лац. meridianus = паўднёвы)

уяўная лінія на паверхні зямнога шара, якая злучае абодва полюсы і ўсе пункты якой маюць аднолькавую даўгату;

нябесны м. — вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і полюсы свету.

мерыдыяна́льны

(лац. meridionalis)

які мае напрамак з поўначы на поўдзень, па мерыдыяну.

мерыдыя́нны

(ад мерыдыян)

які мае адносіны да мерыдыяна;

м. круг — астранамічны прыбор для вызначэння моманту праходжання нябесных свяціл праз нябесны мерыдыян.

меры́нгія

(н.-лац. moehringia)

травяністая расліна сям. гваздзіковых з белымі кветкамі на доўгіх кветаножках, пашыраная ў Еўразіі і Паўн. Амерыцы.

мерыно́с

(ісп. merinos)

парода танкарунных авечак.