Verbum

калатэра́льны

(ад ка- + лац. lateralis = бакавы)

анат. бакавы (напр. к. кровазварот).

калафо́н

(гр. kolophon = завяршэнне)

тэкст на апошняй старонцы рукапіснай або старадрукаванай кнігі, у якім змяшчаецца назва кнігі, звесткі аб аўтары, месцы і часе перапісвання або друкавання.

кала́цыум

(н.-лац. colacium)

каланіяльная водарасць сям. калацыевых, якая пашырана пераважна ў прэсных водах.

калго́ткі

(чэш. kalhoty)

жаночыя ці дзіцячыя панчохі, вывязаныя разам са штанамі.

калеары́за

(ад гр. koleios = ножны + rhiza = корань)

плеўчатая похва, якая агортвае зародкавы корань у злакаў.

калеаспо́рый

(н.-лац. caleosporium)

базідыяльны грыб сям. мелампсоравых, які развіваецца на розных раслінах.

калеахе́тэ

(н.-лац. coleochaete)

пласціністая або ніткаватая зялёная водарасць сям. калеахетавых, якая пасяляецца на падводных раслінах, ракавінах малюскаў, камянях.

кале́га

(лац. collega)

асоба аднолькавай з кім-н. прафесіі, спецыяльнасці, таварыш па працы або занятках.

кале́гіум

(лац. collegium = таварыства, супольнасць)

закрытая сярэдняя або вышэйшая навучальная ўстанова ў 16—18 ст. у Зах. Еўропе, Польшчы, Вялікім княстве Літоўскім.

кале́гія

(лац. collegium = таварыства, супольнасць)

1) адміністрацыйны, дарадчы або распарадчы орган (напр. к. міністэрства, рэдакцыйная к.);

2) аб’яднанне асоб некаторых прафесій (напр. к. адвакатаў);

3) тое, што і калегіум;

4) назва цэнтральных урадавых устаноў у Расіі 18 ст. (напр. ваенная к.).