Verbum

ксіло́л

(ад ксіла- + -ол)

вадкі араматычны вуглевадарод, аналаг бензолу.

ксіло́метр

(ад ксіла- + -метр)

прыбор для вызначэння аб’ёмаў цел няправільнай формы (раней гал. ч. драўніны) шляхам вымярэння аб’ёму вадкасці, якую выцясняюць гэтыя целы пры апусканні ў сасуд.

ксі́стыкус

(н.-лац. xysticus)

павук сям. бакаходаў, які жыве ў траве і дробных хмызняках, пад камянямі.

ксіфапа́гі

(ад гр. ksiphos = мечападобны храсток + pagos = горб)

парок развіцця, пры якім блізняты зрасліся ў вобласці грудзей (параўн. пігапагі).

кты́тар

(гр. ktitor = літар. заснавальнік)

царкоўны стараста.

ктэнамі́цэс

(н.-лац. ctenomyces)

сумчаты грыб сям. гімнааскавых, які развіваецца на пер’і птушак.

ктэнафо́ры

(ад гр. kteis, ktenos = грэбень + -фор)

клас беспазваночных жывёл тыпу кішачнаполасцевых, якія пашыраны ва ўсіх морах.

ктэні́дыі

(н.-лац. ctenidia, ад гр. kteis, -enos = грэбень)

1) органы дыхання ў малюскаў; жабры;

2) грэбеняпадобныя хіцінавыя пласцінкі на галаве, радзей на грудзях і брушку ў некаторых насякомых.

ктэно́ідны

(ад гр. kteis, -enos = грэбень + -оід);

к-ая луска — разнавіднасць касцявой лускі касцістых рыб.

куа́дра

(ісп. cuadro = квадрат)

1) мера даўжыні ў краінах Лац. Амерыкі (ад 80 да 130 м);

2) мера плошчы ў краінах Лац. Амерыкі (ад 1 да 1,74 га).