Verbum

каларыза́тар

(ад лац. calor = цяпло)

частка цыліндра ўнутранага згарання, у якой выпарваецца і запальваецца паліва.

каларыза́цыя

(ад лац. calor = цяпло)

пакрыццё металічных вырабаў алюмініевым слоем, каб засцерагчы іх ад карозіі.

калары́йнасць

(ад лац. calor = цяпло)

колькасць калорый у чым-н. (напр. к. паліва, к. харчовага прадукту).

калары́метр

(ад лац. calor = цяпло + -метр)

прыбор для вымярэння колькасці цеплаты (у калорыях), якая вылучаецца або паглынаецца целам.

каларыме́трыя

(ад лац. calor = цяпло + -метрыя)

раздзел фізікі, які займаецца вымярэннем цеплаёмістасці розных цел.

калары́ст

(фр. coloriste, ад лац. color = колер)

1) мастак, які ўмела выкарыстоўвае і спалучае колеры;

2) майстар па расфарбоўцы тканін.

калары́т

(іт. colorito, ад лац. color = колер)

1) гарманічнае спалучэнне фарбаў, колераў (у карціне, фрэсцы, мазаіцы), якое стварае пэўнае адзінства зместу і формы (напр. светлы к.);

2) перан. сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго-н. (напр. к. эпохі).

калары́фер

(фр. calorifère, ад лац. calor = цеплыня + ferre = несці)

прыбор у выглядзе сістэмы труб, па якіх праводзіцца гарачая вада, пара для абагравання памяшканняў.

каласа́льны

(фр. colossal)

надта вялікі, велізарны.

калатэра́лі

(ад ка- + лац. lateralis = бакавы)

анат. бакавыя шляхі цячэння крыві ў абход галоўнага крывяноснага ствала (артэрыі, вены).