Verbum

пуа́з

[фр. poise, ад J. Poiseuille = прозвішча фр. фізіка (1799—1869)]

адзінка вымярэння дынамічнай вязкасці вадкасці (газу) у СГС сістэме адзінак, роўная вязкасці асяроддзя, што аказвае супраціўленне сілай у 1 дыну адноснаму перамяшчэнню двух яе слаёў плошчай у 1 см​² паралельна адзін другому.

пуансо́н

(фр. poincon = шыла)

1) верхняя пукатая частка штампа для апрацоўкі металу ціскам;

2) тое, што і пунсон.

пуа́нты

(фр. pointe = літар. вастрыё, кончык)

цвёрдыя наскі балетных туфель, а таксама танец на кончыках пальцаў.

пуантылі́зм

(фр. pointillisme, ад point = кропка)

1) кірунак у заходнееўрапейскім жывапісе канца 19 — пач. 20 ст., для якога была характэрна манера накладваць фарбы мазкамі ў выглядзе кропак або невялікіх рысак;

2) муз. разнавіднасць тэхнікі выканання, калі кожная нота аддзяляецца ад другой паўзай пэўнай працягласці.

пуберта́тны

(ад лац. pubertas, -atis = палавая спеласць)

звязаны з палавым даспяваннем;

п. перыяд — перыяд палавога даспявання.

пу́бліка

(польск. publika, ад лац. publicus = грамадскі)

людзі, якія знаходзяцца дзе-н. у якасці слухачоў, гледачоў, наведвальнікаў.

публікава́ць

(польск. publikować, ад лац. publicare)

1) аб’яўляць для агульнага ведама праз друк;

2) выдаваць які-н. твор.

публіка́ны

(лац. publicani)

асобы ў Стараж. Рыме, якія бралі на водкуп дзяржаўную маёмасць.

публіка́цыя

(польск. publikacja, ад лац. publicatio)

1) аб’яўленне чаго-н. для агульнага ведама праз друк (напр. п. аб’явы);

2) друкаванне якіх-н. матэрыялаў у кнізе, газеце, часопісе;

3) тое, што апублікавана, выдадзена.

публіцы́ст

(ад лац. publicus = грамадскі)

пісьменнік, які піша творы на грамадска-палітычныя тэмы.