Verbum

прэзу́мпцыя

(лац. praesumptio = меркаванне)

1) адзін з прынцыпаў судаправядзення, згодна з якім абвінавачваемы лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не будзе даказана ва ўстаноўленым законам парадку;

2) меркаванне, здагадка.

прэ́йсія

(н.-лац. preissia)

пячоначны мох сям. маршанцыевых, які расце на старых мураваных сценах, вільготных скалах, у сырых зацененых месцах.

прэйскура́нт

(ням. Preiskurant, ад ням. Preis = цана + фр. courant = цяперашні)

даведнік цэн на тавары.

прэка́рый

(лац. precarium = выпрашаная рэч)

права на карыстанне зямлёй, якое ў перыяд ранняга сярэдневякоўя даваў зямельны ўласнік на пэўны тэрмін па просьбе да яго.

прэ́кас

(фр. précoce, ад лац. praecox = скараспелы)

танкарунная парода авечак, выведзеная ў Францыі ў канцы 19 ст.

прэла́т

(ст.-польск. prełat, ад лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)

вышэйшая духоўная асоба (епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

прэліміна́рны

(ад прэлімінарыі)

папярэдні;

п. дагавор — папярэдні дагавор, у якім ваюючыя бакі вызначылі асноўныя палажэнні будучага мірнага дагавору.

прэліміна́рыі

(фр. préliminaire, ад лац. prae = раней, перад + limen, -minis = пачатак)

папярэднія, падрыхтоўчыя рашэнні, перагаворы.

прэлю́дыя

(н.-лац. praeludium)

1) уступная частка да музычнага твора або самастойны музычны твор без строгай формы для фартэпіяна;

2) перан. уступ да чаго-н. (напр. п. сваркі).

прэмаля́ры

(ад лац. prae = раней, перад + moles = маса)

зубы, размешчаныя паміж клыкамі і карэннымі зубамі.