Verbum

тыра́та

(іт. tirata = зацягванне)

муз. гамападобны пасаж.

тыратро́н

(ад гр. thyra = дзверы, уваход + -трон)

іонны электравакуумны прыбор з катодам, анодам і сеткай, напоўнены інертным газам, вадародам, парай ртуці.

тырс

(гр. thyrros)

паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, жазло Дыяніса і яго спадарожнікаў, абвітае плюшчом і вінаградным лісцем.

тыры́стар

[англ. thyristor, ад гр. thyra = дзверы + англ. (res)istor = супраціўленне]

кіруемы паўправадніковы вентыль.

тырэаідзі́н

(ад гр. thyreoeides = шчытападобны)

лекавы прэпарат, які змяшчае тыраксін; выкарыстоўваецца пры зніжанай функцыі шчытападобнай залозы.

тырэатаксіко́з

(ад гр. thyreos = шчыт + таксікоз)

паталагічны стан арганізма, які ўзнікае пры павышанай сакраторнай функцыі шчытападобнай залозы (гіпертырэозе).

тырэацы́ты

(ад гр. thyreos = шчыт + -цыты)

клеткі аднаслойнага жалезістага эпітэлію, якія высцілаюць фалікулы шчытападобнай залозы.

тырэо́з

(гр. thyreos = шчыт)

разлад сакрэцыі шчытападобнай залозы.