Verbum

пнеўматафо́р

(ад гр. pneuma, -atos = дыханне + -фор)

орган гідрастатычнай раўнавагі сіфанафор у выглядзе надзьмутага пузыра.

пнеўмато́ліз

(ад гр. pneuma, -atos = дыханне + -ліз)

працэс утварэння мінералаў пад уздзеяннем на горныя пароды лятучых рэчываў і газаў, выдзеленых магмай.

пнеўмато́ракс

(ад гр. pneumon = лёгкае + торакс)

скапленне паветра ў поласці плеўры ў выніку пашкоджання сценак грудной клеткі.

пнеўматра́нспарт

(ад гр. pneuma = дыханне + транспарт)

спосаб перамяшчэння ў транспартным трубаправодзе сумесі сыпкіх матэрыялаў з паветрам, а таксама кантэйнераў з грузам.

пнеўма́тык

(гр. pneumatikos = паветраны)

1) прыстасаванне для сціскання і разрэджвання паветра;

2) напоўненая паветрам шына.

пнеўма́тыка

(гр. pneumatikos = паветраны)

1) раздзел фізікі, які вывучае газападобныя целы;

2) пнеўматычная аўтаматыка.

пнеўматы́чны

(гр. pneumatikos = паветраны)

1) які дзейнічае пры дапамозе сціснутага паветра;

2) які мае адносіны да пнеўматыкі.

пнеўмаэктамі́я

(ад гр. pneumon = лёгкія + ektome = выразанне)

поўнае выразанне аднаго лёгкага пры злаякаснай пухліне, бронхаэктазіі і іншых хваробах.

пнеўмаэнцэфалагра́фія

(ад гр. pneuma = дыханне + энцэфалаграфія)

энцэфалаграфія з увядзеннем паветра ў мяшочкі галаўнога мозгу.

пнеўмерка́тар

[ад пнеў(матычны) + ням. merken = адзначаць]

апарат для дыстанцыйнага вызначэння ўзроўню вадкасці ў катлах, цыстэрнах, адсеках суднаў і інш.