Verbum

метагемаглабі́н

(ад мета + гемаглабін)

прадукт акіслення гемаглабіну некаторымі ядамі (нітратамі, нітрытамі, анілінам і інш.), часам лякарствамі пры паглынанні іх арганізмам.

метагене́з

(адмета- + -генез)

1) адна з форм чаргавання пакаленняў у жывёл, пры якой пакаленне, што развілося палавым шляхам, змяняецца пакаленнем, якое размнажаецца бясполым шляхам;

2) сукупнасць працэсаў ператварэння асадачных горных парод пры апусканні іх у больш глыбокія гарызонты літасферы ва ўмовах павышэння ціску і тэмпературы (параўн. гетэрагонія).

ме́тад

(фр. méthode, ад гр. methodos)

1) спосаб пазнання, даследавання з’яў прыроды і грамадскага жыцця (напр. эксперыментальны м.);

2) прыём, сукупнасць прыёмаў у практычным ажыццяўленні чаго-н., дасягненні канкрэтнай мэты (напр. м. навучання, мастацкі м.).

метадало́гія

(адметад + -логія)

1) вучэнне аб метадах навуковага пазнання;

2) сукупнасць прыёмаў, метадаў, якія прымяняюцца ў асобных навуках і практычнай дзейнасці (напр. м. мовазнаўчага даследавання, м. навучання).

метадо́лаг

(ад метад + -лаг)

спецыяліст у галіне метадалогіі.

метады́зм

(англ. methodism, ад гр. methodos = метад)

1) адзін з кірункаў у пратэстантызме, які аддзяліўся ў 1-й чвэрці 18 ст. ад англіканскай царквы; ад прыхільнікаў патрабуецца строгая дысцыпліна, дакладнае выкананне царкоўных абрадаў;

2) паслядоўнасць у рабоце, навучанні, выхаванні.

метады́ст

(англ. methodist, ад гр. methodos = метад)

1) прыхільнік метадызму 1;

2) спецыяліст па методыцы выкладання якога-н. прадмета.

метады́чны

(гр. methodikos)

1) які мае адносіны да методыкі (напр. м. дапаможнік);

2) планамерны, паслядоўны (напр. м. абстрэл).

метазо́а

(ад мета- + гр. zoon = жывёліна)

агульная назва ўсіх мнагаклетачных жывёл (параўн. пратазоа).

метакартагра́фія

(ад мета + картаграфія)

галіна тэарэтычнай картаграфіі, якая вывучае логіка-метадалагічныя асновы картаграфіі.