Verbum

лейкапла́сты

(ад гр. leukos = белы + пласт)

бясколерныя пластыды (амілапласты і элаяпласты) у клетках раслін, якія выконваюць розныя функцыі.

лейкатро́пы

(ад гр. leukos = белы + -тропы)

рэчывы, якія выкарыстоўваюцца для атрымання вытраўных малюнкаў (белых або жоўтых узораў) на пафарбаванай тканіне.

лейкахларыдыі́ны

(н.-лац. leucochloridinae)

падсямейства гельмінтаў сям. брахілемідаў, паразіты дзятлападобных і вераб’інападобных птушак.

лейкацыто́з

(н.-лац. leucocytosis, ад гр. leukos = белы + kytos = клетка)

павелічэнне колькасці лейкацытаў у крыві.

лейкацы́ты

(н.-лац. leucocytus, ад гр. leukos = белы + kytos = клетка)

белыя крывяныя цельцы, састаўная частка крыві чалавека і жывёл; падзяляюцца на агранулацыты і гранулацыты (параўн. эрытрацыты).

лейкемі́я

(н.-лац. leucaemia, ад гр. leukos = белы + haima = кроў)

уст. тое, што і лейкоз.

лейко́з

(гр. leukos = белы)

агульная назва пухлін, што ўзнікаюць з крывятворных клетак і пашкоджваюць касцявы мозг, а таксама іншыя органы і тканкі; белакроўе.

лейко́ма

(гр. leukoma)

памутненне рагавой абалонкі вока ў выніку ўтварэння непразрыстай рубцовай тканкі; бяльмо.

ле́йнер

(англ. liner)

танкасценная стальная труба з вінтавымі нарэзамі ўнутры, якая ўтварае канал ствала гарматы.

лейтматы́ў

(ням. Leitmotiv =. вядучы матыў)

1) музычная тэма, кароткі музычны зварот, які звязваецца з пэўнай ідэяй і шматразова паўтараецца ў творы адпаведна развіццю сюжэта;

2) перан. асноўная думка, якая неаднаразова паўтараецца і падкрэсліваецца (напр. л. рамана).