Verbum

паліфа́гія

(гр. polyphagia)

1) здольнасць жывіцца разнастайнымі жывёльнымі і расліннымі кармамі пэўнай групы (параўн. пантафагія);

2) празмернае ўжыванне ежы, выкліканае ўзмоцненымі працэсамі засваення пажыўных рэчываў.

паліфа́гус

(н.-лац. polyphagus)

ніжэйшы грыб сям. рыцыдыевых, які развіваецца на водарасцях.

паліфо́нны

(гр. polyphonos)

муз. многагалосы, мілагучны.

паліфто́нг

(гр. polyphthongos = многагалосы)

лінгв. спалучэнне некалькіх гукаў, што выконваюць ролю адной фанемы.

паліхе́ты

(ад палі- + гр. chaeta = шчацінка)

клас кольчатых чарвей; жывуць у морах і часткова ў прэсных вадаёмах.

паліхро́мія

(ад гр. polychromos = шматколерны)

1) шматколернасць твораў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, скульптуры, архітэктуры;

2) палігр. друкаванне некалькімі фарбамі.

паліцма́йстар

(ням. Polizeimeister)

начальнік паліцыі ў буйных гарадах некаторых краін, а таксама ў царскай Расіі.

палі́цыя

(с.-лац. policia, ад гр. politeia = урад, дзяржаўны лад)

адміністрацыйны орган для аховы бяспекі існуючага ладу і падтрымання парадку ў некаторых краінах (напр. крымінальная п., палітычная п.), а таксама асобы, якія служаць у гэтым органе.

палішыне́ль

(фр. polichinelle, ад іт. pulcinella)

камічны персанаж французскага народнага тэатра.

паліэ́др

(гр. polyedros = мнагагранны)

геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік (напр. куб, паралелепіпед, прызма).