Verbum

сэт

(англ. set)

партыя гульні ў тэніс, у якой неабходна выйграць мінімум 6 яе частак (геймаў), каб мець двайную перавагу.

сэтбо́л

(англ. set-ball)

становішча ў час гульні ў тэніс, калі аднаму боку не хапае толькі аднаго мяча, каб выйграць партыю.

сэ́тльмент

(англ. settlement = пасяленне)

асобы раён горада, не падначалены юрысдыкцыі мясцовых улад, які ствараўся ў залежных краінах іншаземцамі для пражывання сваіх падданых.

сэ́тэр

(англ. setter, ад set = рабіць стойку)

парода паляўнічых даўгашэрсных сабак.

сэцэсіён

(ням. Sezession, ад лац. secessio, -onis = адыход убок, аддаленне)

назва аб’яднанняў мастакоў у Германіі і Аўстрыі ў канцы 19 — пач. 20 ст., члены якіх выступалі супраць акадэмізму, прапагандавалі стыль «мадэрн».

сэцэ́сія

(лац. secessio = адыход убок, аддаленне)

1) выхад плебеяў са старажытнарымскай абшчыны і выхад за мяжу горада як сродак барацьбы супраць патрыцыяў;

2) адыход, адступніцтва;

3) юр. выхад са складу дзяржавы якой-н. яе часткі.

сюжэ́т

(фр. sujet)

1) сукупнасць звязаных паміж сабой дзеянняў, падзей, у якіх раскрываецца асноўны змест літаратурнага твора;

2) падзея ці сітуацыя, адлюстраваная ў карціне, музычным творы і інш.

сюзерэ́н

(фр. suzerain)

1) буйны феадал у Зах. Еўропе перыяду сярэдневякоўя, які быў гаспадаром у адносінах да залежных ад яго васалаў;

2) дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

сюзерэнітэ́т

(фр. suzeraineté)

1) вярхоўнае права сюзерэна ў адносінах да васала;

2) сукупнасць правоў дзяржавы-сюзерэна.

сюі́та

(фр. suite)

1) музычны твор з некалькіх самастойных частак, аб’яднаных агульнай задумай;

2) музычна-харэаграфічная кампазіцыя з некалькіх танцаў, аб’яднаных адной тэмай.