Verbum

клавулі́на

(н.-лац. clavulina)

базідыяльны грыб сям. рагацікавых, які трапляецца ў лясах на глебе, зрэдку на гнілой драўніне; ядомы.

кладагене́з

(ад гр. klados = парастак + -генез)

шлях эвалюцыі жывёльных арганізмаў, які прыводзіць да ўзнікнення ў выніку дывергенцыі вялікай колькасці відаў, родаў, сямействаў і г.д.

кладападые́ла

(н.-лац. cladopodiella)

пячоначны мох сям. адантасхізмавых, які трапляецца на вярховых сфагнавых балотах і ў азёрах, якія зарастаюць.

кладархі́ды

(н.-лац. cladorchidae)

сямейства гельмінтаў класа трэматодаў, кішачныя паразіты млекакормячых.

кладаспарыёзы

(ад кладаспорый)

хваробы раслін, якія выклікаюцца паразітычнымі грыбамі кладаспорыямі.

кладаспо́рый

(н.-лац. cladosporium)

недасканалы грыб сям. дэмацыевых, які жыве на раслінных і жывёльных субстратах, у глебе.

кладзі́на

(н.-лац. cladina)

кусцісты сумчаты лішайнік сям. кладоніевых, які расце на пясчанай глебе ў лясах, на гнілой драўніне, купінах балот.

кладо́дый

(ад гр. klados = парастак + eidos = выгляд)

лістападобнае сцябло раслін, якое выконвае функцыі ліста (напр. у спаржы).

кладо́нія

(н.-лац. cladonia)

кусцісты сумчаты лішайнік сям. кладоніевых, які расце на пясчанай глебе ў лясах, на пнях, гнілой драўніне, купінах балот.

кладо́фара

(н.-лац. cladophora, ад гр. klados = парастак + phoros = які нясе)

ніткаватая зялёная водарасць сям. кладофаравых, якая пашырана ў морах і прэсных вадаёмах.