Verbum

суплеты́ўны

(лац. supletivus = дадатковы);

лінгв. с-ыя формы — формы аднаго слова, утвораныя ад розных асноў.

супралітара́ль

(ад лац. supra = над + літараль)

зона ўзбярэжжа акіяну або мора, размешчаная вышэй за літараль.

супранатуралі́зм

(ад лац. supra = над + натуралізм)

вера ў надпрыроднае.

супрэматы́зм

(ад лац. supremus = вышэйшы)

фармалістычная плынь у рускім мастацтве пач. 20 ст., разнавіднасць абстракцыянізму.

супрэ́сія

(лац. suppressio = ціск)

поўнае або частковае ўзнаўленне ў спадчынна змененых формах арганізма нармальнага праяўлення прыкметы ў выніку новай мутацыі.

супрэфе́кт

(фр. souspréfet)

прадстаўнік прэфекта ў адміністрацыйнай акрузе ў Францыі.

супрэфекту́ра

(фр. souspréfecture)

адміністрацыйна-тэрытарыяльнае падраздзяленне ў Дагамеі, Беразе Слановай Косці і некаторых іншых краінах.

сурага́т

(лац. surrogatus = пастаўлены замест іншага)

непаўнацэнны замяняльнік чаго-н. (напр. с. кофе, с. алмаза).

сурвэ́та

(польск. serweta, ад фр. serviette)

1) невялікі абрус;

2) невялікі кавалак тканіны або паперы ў выглядзе хустачкі для выцірання губ пасля яды, засцеражэння вопраткі ў цырульні і інш.

сургу́ч

(тат. surguć)

каляровая сумесь з цвёрдых смолаў, воску і інш., якая лёгка плавіцца і застывае; выкарыстоўваецца для накладання пячатак, закаркоўвання бутэлек і інш.