Verbum

кайназо́й

(ад гр. kainos = новы + zoe = жыццё)

самая новая эра ў геалагічнай гісторыі Зямлі, якая распачалася 67 мільёнаў гадоў таму назад.

кайназо́йскі

(ад гр. kainos = новы + zoe = жыццё);

к-ая эра — тое, што і кайназой.

кайнафі́т

(ад гр. kainos = новы + -фіты)

этап эвалюцыі расліннага покрыва Зямлі, які змяніў мезафіт.

кайнэ́

(гр. koine)

агульнанародная мова, што ўзнікла на аснове якога-н. пашыранага дыялекту або некалькіх дыялектаў.

ка́йра

(ад эст. kaur)

марская палярная птушка сям. чысцікавых з чарнавата-бурым апярэннем зверху і белым знізу.

кайрамо́ны

(ад гр. kairos = карысць + hormaino = пабуджаю)

біялагічна актыўныя рэчывы, якія выдзяляюцца арганізмам у навакольнае асяроддзе і прыцягваюць прадстаўнікоў іншых відаў, напр. драпежнікаў або паразітаў.

ка́йстра

(польск. tajstra < ням. Tanister, ад лац. canistrum)

дарожная торба, заплечны мяшок.

ка́йтэн

(яп. kajten = нябесная змена)

японскі добраахвотнік-смяротнік, які кіраваў тарпедай; дзейнічалі ў час 2-й сусветнай вайны.

кайф, кейф

(ар. käyf)

1) стан ап’янення;

2) эфект задавальнення ад розных пачуццёвых уражанняў; прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

кака́ва

(ісп. сасао)

1) від тэабромы, з насення якога робяць шакалад; шакаладнае дрэва;

2) парашок з насення гэтай расліны, а таксама прыгатаваны з яго пажыўны напітак.