Verbum

полімагістра́ль

(ад полі- + магістраль)

пучок паралельных або амаль паралельных ліній аднаго або некалькіх відаў транспарту паміж аднымі і тымі ж раёнамі і вузлавымі цэнтрамі.

полімарфі́зм

(ад полі- + -марфізм)

1) здольнасць аднаго і таго ж рэчыва крышталізавацца ў розных формах (параўн. таксама дымарфізм 1);

2) наяўнасць у межах аднаго віду раслін або жывёл асобін, якія рэзка адрозніваюцца паміж сабой (параўн. таксама дымарфізм 2).

полімарфі́чны

(гр. polymorphos)

тое, што і паліморфны.

полімасты́я

(ад полі- + гр. mastos = сасок)

наяўнасць у жывёлы або чалавека лішніх пар саскоў як прыроджаная загана развіцця.

полімерана́лагі

(ад палімеры + аналаг)

высокамалекулярныя злучэнні, у якіх пры хімічным ператварэнні не адбываецца змены ступені полімерызацыі або структуры асноўнага ланцуга.

полімербето́н

(ад палімеры + бетон)

бетон, у якім вяжучым рэчывам з’яўляецца сінтэтычны палімер.

полімергамо́лагі

(ад палімеры + гр. homologos = адпаведны)

высокамалекулярныя злучэнні, макрамалекулы якіх пабудаваны з аднолькавых груп атамаў і адрозніваюцца ступенню полімерызацыі.

полімерыза́цыя

(ад гр. polymeres = разнастайны)

утварэнне высокамалекулярных злучэнняў (палімераў) з нізкамалекулярных злучэнняў (манамераў) без адшчаплення простых рэчываў (параўн. полікандэнсацыя).

полімеры́я

(гр. polymeria = наяўнасць многіх частак)

1) наяўнасць двух або больш рэчываў аднолькавага працэнтнага складу хімічных элементаў, але розных па малекулярнай масе;

2) з’ява ўзаемадзеяння розных генаў, якія ўплываюць на развіццё той самай прыметы ў адным напрамку.

поліметалі́чны

(ад полі- + металы)

які складаецца з некалькіх металаў (напр. п-ыя руды).