Verbum

плазмаге́ны

(ад плазма + -ген)

спадчынныя фактары, якія лакалізаваны ў цытаплазме.

плазмадыяфо́ра

(н.-лац. plasmodiophora)

слізявік, які паразітуе ў клетках раслін сям. крыжакветных.

плазмадэ́смы

(ад плазма + гр. desmos = сувязь)

цытаплазматычныя ніткі, якія злучаюць пратапласты суседніх раслінных клетак.

плазмале́ма

(ад плазма + гр. lemma = абалонка, скурка)

мембрана, якая акружае пратаплазму раслінных і жывёльных клетак.

плазмапа́ра

(н.-лац. plasmopara)

ніжэйшы грыб сям. перанаспоравых, які развіваецца на лісці раслін сям. парасонавых.

плазматамі́я

(ад плазма + -тамія)

тое, што і цытакінез.

плазматро́н

(ад плазма + -трон)

прыбор для ўтварэння стацыянарнага струменю плазмы (тэмпературы да 20000 °С; выкарыстоўваецца пры электразварцы.

плазматы́п

(ад плазма + -тыгі)

тое, што і плазмон.

плазмахі́мія

(ад плазма + хімія)

раздзел хіміі, які вывучае нізкатэмпературную плазму і яе выкарыстанне.

плазмацы́д

[ад плазмо(дый) + -цыд]

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваюць пры лячэнні малярыі.