Verbum

піяно́ла

(англ. pianola)

1) пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста;

2) раяль, піяніна з такім інструментам.

піярэ́я

(ад гр. pyon = гной + rheo = цяку)

мед. гноецячэнне;

альвеалярная п. — тое, што і парадантоз.

піяса́ва

(парт. piasava, з індз.)

валакно з лістоў некаторых трапічных пальмаў, якое выкарыстоўваецца для вырабу вяровак.

піяса́льпінкс

(ад гр. pyon = гной + salpinks = труба)

скапленне гною ў матачнай трубе ў выніку пранікнення ў яе ўзбуджальнікаў гнойнай інфекцыі.

пія́стр

(іт. piastra = плітка)

1) старажытная грашовая адзінка рознай вартасці ў Іспаніі, Партугаліі;

2) дробная грашовая адзінка і манета ў Турцыі, Егіпце, Сірыі, Іардане, Ліване, Судане і некаторых іншых краінах.

піято́ракс

(ад гр. pyon = гной + thoraks = грудзі)

скапленне гною ў плеўральнай поласці ў выніку ўскладнення гнойных працэсаў у лёгкіх або паддыяфрагмальнай прасторы.

пі-мезо́ны

(ад гр. pi = назва шаснаццатай літары грэчаскага алфавіта + мезоны)

тры разнавіднасці нестабільных элементарных часцінак, з якіх дзве (пі-плюс-мезон і пі-мінус-мезон) электрычна заражаныя, а трэцяя (пі-нуль-мезон) электрычна нейтральная.

плагіетэцые́ла

(н.-лац. plagiotheciella)

лістасцябловы мох сям. плагіятэцыевых, які трапляецца на глебе ў алешніках, на пнях, каранях і ствалах дрэў.

плагіягне́йс

(ад гр. plagios = косы + гнейс)

метамарфічная горная парода, сланцаватая разнавіднасць гнейсаў, якая складаецца з плагіяклазу, кварцу і цемнаколерных мінералаў.

плагіяграні́т

(ад гр. plagios = косы + граніт)

магматычная горная парода, складзеная з плагіяклазу, кварцу і цемнаколерных мінералаў, па складу падобная на граніт, але з. меншай колькасцю каліевых палявых шпатаў.