Verbum

па́левы

(фр. paillé)

бледна-жоўты з ружовым адценнем (колер).

палемало́гія

(ад гр. polémos = вайна + -логія)

навука аб вайне як сацыяльнай з’яве, аб яе прычынах і выніках ва ўсіх аспектах.

палемізава́ць

(фр. polémiser, ад гр. polemizo = ваюю)

весці палеміку, спрачацца, пярэчыць.

пале́міка

(фр. polémique, ад гр. polemikos = ваяўнічы, варожы)

спрэчкі пры абмеркаванні навуковых, літаратурных або палітычных пытанняў.

палемі́ст

(гр. polemistes = ваяўнік)

той, хто ўмее або любіць палемізаваць.

палемі́чны

(гр. polemikos = ваяўнічы, варожы)

1) які мае адносіны да палемікі, уласцівы палеміцы;

2) які змяшчае ў сабе палеміку;

п-ая літаратура — літаратура, накіраваная супраць уніі, езуітаў, вышэйшага духавенства, якая зарадзілася ў канцы 16 ст. на беларускіх, украінскіх і польскіх землях.

палео́граф

(ад палеа- + -граф)

спецыяліст у галіне палеаграфіі.

пале́стра

(лац. palaestra, ад гр. palaistra = месца гімнастычных практыкаванняў)

1) гімнастычная школа для хлопчыкаў у Стараж. Грэцыі;

2) адвакатура ў даўняй Польшчы.

пале́тка

(фр. palette)

празрыстая пласцінка або папера з сеткай квадратаў для вызначэння плошчы ўчасткаў на планах і картах.

палі-

гл. полі-.