Verbum

мезентэ́рый

(гр. mesenterion)

складка брушыны, якая прымацоўвае ўнутраныя органы да сценак поласці цела ў чалавека і жывёл.

мезенхі́ма

(ад мез- + энхіма)

зародкавая злучальная тканка большасці мнагаклетачных жывёл і чалавека.

мезенхімо́ма

(ад мезенхіма + -ома)

саркома зародкавай злучальнай тканкі жывёл і чалавека.

мезо́н

[ад гр. mesos = сярэдні, прамежкавы + (электр)он]

нестабільная элементарная часціца, маса якой большая за масу электрона і меншая за масу пратона.

мейстэрзі́нгеры

(ням. Meistersinger = майстар спеву)

нямецкія паэты-спевакі 14—16 ст. з цэхавых рамеснікаў, якія практыкавалі кананічную манеру выканання песень на рэлігійна-дыдактычныя, а пазней і свецкія тэмы; пераемнікі мінезінгераў.

меко́ній

(гр. mekonion = макавы сок)

першародны кал плода і немаўляці.

мектэ́б

(ар. maktab)

пачатковая мусульманская школа для хлопчыкаў.

мела-

(гр. melos = песня)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «звязаны са спевамі, музыкай».

меладра́ма

(ад мела- + драма)

1) драматычны жанр, п’еса з вострай інтрыгай, ярка выражаным супрацьпастаўленнем дабра і зла, павышанай эмацыянальнасцю;

2) перан. падзеі, перажыванні, якія выклікаюць смех сваёй ненатуральнасцю і прыўзнятасцю.

меладраматы́зм

(фр. mélodramatisme)

празмерная чуллівасць, ненатуральнасць у паказе чаго-н., уласцівая меладраме.