Verbum

піро́ліз

(ад піра- + -ліз)

расшчапленне складаных арганічных злучэнняў на прасцейшыя пры высокай тэмпературы, што адбываецца пры каксаванні вугалю, крэкінгу нафты і інш.

піро́метр

(ад піра- + -метр)

прыбор для вымярэння высокіх тэмператур (вышэй за 600°С).

піро́п

(гр. pyropos = вогненны)

мінерал класа сілікатаў, гранат​² чырвонага колеру; празрыстая разнавіднасць з’яўляецца каштоўным каменем.

пірс

(гр. piers, мн. ад pier = слуп, прычал)

партовае збудаванне для прычальвання суднаў з двух бакоў.

піруэ́т

(фр. pirouette)

1) поўны кругавы паварот усім целам на наску адной нагі (у танцы);

2) хуткае вярчэнне цела вакол вертыкальнай восі ў фігурным катанні на каньках;

3) паварот каня на задніх нагах пры верхавой яздзе.

пірыдаксі́н

[ад пірыдз(ін) + гр. oksys = кіслы]

тое, што і адэрмін.

пірыдзі́н

(гр. pyridion = вогнік)

арганічнае злучэнне гетэрацыклічнага рада, бясколерная празрыстая вадкасць з непрыемным пахам; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў, лекавых прэпаратаў, пестыцыдаў і інш.

пірыле́н

(ад гр. pyr = агонь + yle = рэчыва)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры спазмах перыферычных сасудаў, хваробе страўніка і дванаццаціперснай кішкі.

пірымідзі́н

(ням. pyrimidin, ад гр. pyridion = вогнік)

гетэрацыклічнае злучэнне, ядро якога з’яўляецца структурным фрагментам нуклеінавых кіслот.

піры́т

(гр. pyrites = абпалены агнём)

мінерал класа парсульфідаў жоўтага колеру ў выглядзе зярністых мас з металічным бляскам; серны або жалезны калчадан.